ÖÄŸle Namazı için camii ÅŸerife gittiÄŸimde lokal kısmın da cemaat toplanmış sohbet ediyorlardı.Bende herkesle selamlaşıp tokalaÅŸtıktan sonra bir kenara oturdum. Herkes kendi aralarında kendilerince  sohbet ediyorlardı.Bir ara baktım sekiz dokuz yaÅŸlarında bir çocuk elinde ki akıllı telefonla bir ÅŸeyler oynadığını gördüm.Yerimden kalkıp yanında ki boÅŸ yere oturup,
--  Merhaba genç adam,nasılsın bakalım?. Çocuk beni iyi tanıdığından emindim. Telefondan başını kaldırıp,yüzüme bakarak,
--  Merci Hacı amca iyiyim.Sen nasılsın?
--  Ä°yiyim,saÄŸ ol yeÄŸenim.Bakıyorumda telefonun da çok güzelmiÅŸ.
--  Telefon benim deÄŸil. Babamın amma ben oynuyorum ÅŸimdilik.
--  Pekiyi,söyle bakalım,telefonu kullanmasını sen mi, baban mı daha iyi  biliyor?. Gülerek bir yandan da babasına bakarak,
--  Elbette ben daha iyi biliyorum.
--  Canım ben senin iyi kullandığını biliyorumda, sana bir ÅŸey söylemek istiyorum
--  Ne söyleyecektin ki?.
--  Bak  baban fazla kitap okumasını da sevmiyor. EÄŸer sen babana,"baba ÅŸu kitabı aç  oku da ben dinleyeyim"dersen,babanın hem okuması güclenir hem de ikiniz de daha fazla bilgi sahibi olmuÅŸ olursunuz. Ne dersin bakalım?,
--  Çok doÄŸru söylüyorsun Hacı amca. Bu kitabı eve götüreyim, dediÄŸini yapa- rım. Hem de annem ve kardeÅŸlerim de dinlemiÅŸ olur. Ve küçük kahraman yerinden kalkıp elimi öptükten sonra,
--  Bu fikrinizi beÄŸendim.Önerin  için teÅŸekkür ederim Hacı amca. Deyip yerine oturdu

                                                                                                    28-03-2016