09-12-009-Medine


Kokuşmuş ruhunla çıktın meydana,
Neyine gerekir insanlık senin.
Şiddeti bırakıp  varsan rahmana,
Neyine gerekir insanlık senin.

Hadsiz konuşmayı  şeref mi sandın?,
Şeytanın peşine  aldanıp   kandın.
Sevgiyi kinledin  bumuydu hındın,
Neyine gerekir insanlık senin.

İnsanlık yasası HAK’kın yasası,
Elbette insana düşer tasası.
Herşeye değermiş    kulluk pahası
Neyine gerekir insanlık senin.

Konuşman ayarsız yabana benzen
Sinesi kararmış çıbana benzen.
Ayarsız tutumla yavana benzen,
Neyine gerekir insanlık senin.

Saygı sevgi sevmek dinin direği,
Sevilmeyi meyler kulluk gereği.
Nasibi almamış  kara  yüreği,
Neyine gerekir insanlık senin.

Beyhude yaşarda    ilim dolmamış,
İnsanlık deminde menzil bulmamış.
Kabe’yi gezmişte  HAK’kı duymamış,
Neyine gerekir insanlık senin.

DAMAD’ı üzdükce  kaygu duymadı,
Kırdığı kalbin farkına varmadı.
Haline acıdım   dostu olmadı,
Neyine gerekir insanlık senin